Περιοχή Τρικάλων
Home Ελάτη-Περτούλι Πύλη Τρίκαλα

 

Περιοχή ορεινού όγκου Τρικάλων

Ο πανέμορφος ελατοσκέπαστος ορεινός όγκος των Τρικάλων με τα δεκάδες χωριά του είναι ένα από τα "διαμάντια" της ορεινής Ελλάδας και έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε ένα από τα ομορφότερα θέρετρα. Η περιοχή έχει να επιδείξει μοναδικά σε ομορφιά φυσικά τοπία, βουνά, ποτάμια, φαράγγια,δάση, αλλά και σπάνια μνημεία λαϊκής αρχιτεκτονικής.

 

Αυτή η περιοχή της Ν. Πίνδου ανήκει στη Δ. Θεσσαλία με πρωτεύουσα τα Τρίκαλα και κυριότερα ημιαστικά κέντρα την  Καλαμπάκα και την Πύλη.

Ανεβαίνοντας από Καρδίτσα προς Τρίκαλα, λίγο πριν την είσοδο στη πόλη, συναντάμε τις πινακίδες που δείχνουν αριστερά προς Πύλη. Το βλέμμα διασχίζει τον κάμπο έως στο βάθος του ορίζοντα όπου σταματάει στον ορεινό όγκο του Κερκέτιου (Κόζιακα). Όσοι επισκέπτονται την περιοχή γιά πρώτη φορά νιώθουν απορημένοι και ίσως απρόθυμοι να συνεχίσουν. Δεν τους προϊδεάζει τίποτα γι'αυτό που υπάρχει λίγα χιλιόμετρα παραπέρα. Οι μεγάλες ευθείες του κάμπου τελειώνουν γρήγορα και μετά από 18 χλμ. περίπου από τα Τρίκαλα ξαφνικά νομίζεις ότι κατευθύνεσαι σε ...αδιέξοδο. Το φαράγγι που χωρίζει τα βουνά Ίταμο και Κερκέτιο μοιάζει απροσπέλαστο, καθώς μεγάλα βράχια υψώνονται μετά το τελευταίο χωριό του κάμπου. Κι όμως, υπάρχει ένα πέρασμα, μία πύλη που οδηγεί στο τεράστιο ορεινό όγκο που ακολουθεί. Δεν είναι τυχαία η ονομασία της βυζαντινής πόλης "Μεγάλαι Πύλαι" στη θέση της οποίας χτίστηκε η σημερινή Πύλη, εμπορικό κέντρο γιά όλη την περιοχή. Η πρώτη εντύπωση της Πύλης δεν δείχνει γιά κάτι ιδιαίτερο. Μα στη γύρω περιοχή υπάρχουν μνημεία από τα οποία ξεχωριστή θέση στις καρδιές των κατοίκων έχουν τα 3 μοναστηριακά συγκροτήματα. Το γυναικείο μοναστήρι της Γκούρας (1743) με τη θαυματουργή εικόνα της Κοίμησης της Θεοτόκου, το αντρικό μοναστήρι του Αγ. Βησσαρίωνα (1527), 2 χλμ. βόρεια διασχίζοντας ένα δάσος από βελανιδιές και οξιές με εκπληκτική θέα στον κάμπο και στον οικισμό Πόρτα Παναγιά, από τα σπουδαιότερα βυζαντινά μνημεία της χώρας, η εκκλησία της Παναγίας των Μεγάλων Πυλών ή Πόρτα Παναγιά (1283).

Γυρίζοντας στην Πύλη από τη γέφυρα του 1960-61 ακολουθούμε τον κεντρικό δρόμο που μας οδηγεί βαθύτερα στα βουνά της περιοχής. Λίγο μετά την Πύλη θα δούμε δεξιά του δρόμου το πέτρινο γεφύρι της Πόρτας να στέκει αγέρωχο, χτισμένο το 1514, με τη φροντίδα του Αγ. Βησσαρίωνα απ'όπου και η δεύτερη ονομασία του. Μοναδικό γεφύρι στην περιοχή, έως το 1936 που κατασκευάστηκε η γέφυρα Κονδύλη στην Πύλη ήταν ο μοναδικός δρόμος επικοινωνίας, μεταφοράς αγαθών, ανθρώπων και κοπαδιών προς τα χωριά ολόκληρου του ορεινού όγκου.

Αφήνοντας πίσω την Πύλη και τα πρώτα μνημεία της περιοχής, περνάμε την πρώτη διασταύρωση που οδηγεί στο Ροποτό και σε λίγο συναντάμε πινακίδες που δείχνουν προς Στουρναρέϊκα και Παλαιοκαρυά. Ο δρόμος στενεύει, μα είναι καλοσυντηρημένος ενώ συναντάμε "πρόβλημα" μόνο από την πυκνή βλάστηση που διασχίζουμε. Αν συνεχίσουμε προς  Στουρναρέϊκα, θα βρεθούμε στην αγκαλιά του χωριού που βρίσκεται στις πλαγιές της Πίνδου σε ύψος 1.200 μ. Αν πάμε αριστερά ακολουθώντας τις πινακίδες προς Άνω-Μέση-Κάτω Παλαιοκαρυά, θα συνταξιδέψουμε με το μουρμουρητό του Παλαιοκαρίτη ποταμού.

Επιστρέφουμε πίσω στην διασταύρωση, στον κεντρικό δρόμο που ανηφορίζει προς την Ελάτη ξεγλιστρώντας μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο με πολλά πλατάνια και πανέμορφη θέα στο ποτάμι, στις κορυφές των βουνών και τα απέναντι χωριουδάκια. Έτσι ευχάριστα και γρήγορα καλύπτονται τα 12 χλμ. από τη διασταύρωση έως το χωριό. Πνιγμένη στα έλατα, με υψόμετρο 900μ. περίπου, η Ελάτη σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή που θα την αντικρίσεις.